อีกทางหนึ่ง เมื่อรัฐบาลเป็นหุ้นส่วนกับนักลงทุนเพชร ข้อตกลงทางเศรษฐกิจดังกล่าวทำให้รัฐบาลสามารถสร้างโรงงานเจียระไนเพชรได้ ดังนั้น 

พวกเราทุกคนมีโอกาสที่จะสร้างความแตกต่างในประเทศนี้ และการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงจะมาจากการกระทำร่วมกัน มันจะมาจากการที่เราแต่ละคนสละส่วนเล็ก ๆ ในชีวิตของเราและทำส่วนเล็ก ๆ ที่เราสามารถทำได้เพื่อสร้างความแตกต่างให้กับประเทศของเรา ด้วยคำสั่งของพระเจ้า เราจะทำให้ธรรมชาติเจริญรุ่งเรืองเพื่อให้แน่ใจว่ามีอากาศที่สะอาดขึ้น น้ำที่ปลอดภัยขึ้น และสิ่งแวดล้อมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น เกี่ยวกับผู้เขียน: Stephen B. Lavalah เป็นผู้สนับสนุนและเป็นผู้ก่อตั้งและผู้อำนวยการบริหารของ Youth Exploring Solutions (YES) ซึ่งเป็นองค์กรพัฒนาเยาวชนระดับรากหญ้าที่มีความกระตือรือร้นและไม่แสวงหาผลกำไร สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ YES ทำงานในไลบีเรีย โปรดเยี่ยมชมเราที่นี่ ความคิดเห็นที่แสดงเป็นของผู้เขียนเองและไม่ได้แสดงถึงใช่

ถึงกระนั้น ผู้สมัครรับเลือกตั้งกำลังมุ่งเน้น

ไปที่เชื้อชาติ จำนวนการรับรองผู้สมัครที่ต้องการหรือรองประธานาธิบดีมากกว่าประเด็นเรื่องรายได้ที่เพียงพอ เป็นต้น เหตุใดไลบีเรียซึ่งมีทรัพยากรธรรมชาติจำนวนมาก เช่น เพชร ยังคงพึ่งพาภาษีสรรพสามิต (กล่าวคือ เงินที่ถูกดึงออกจากกระเป๋าของประชาชน) เพื่อเป็นทุนในการจัดทำเอกสารงบประมาณยังไม่สายเกินไปสำหรับผู้เชี่ยวชาญและนักการเมืองที่จะค้นหาเหตุผลว่าทำไมไลบีเรียยังคงได้รับรายได้จากเพชรไม่เพียงพอหรือค้นหานโยบายเศรษฐกิจทางเลือกที่สามารถนำเงินเพชรเข้ากองทุนรัฐบาลได้มากขึ้น?

 ในความเป็นจริง เรื่องราวรายรับเพชรมูลค่า 50 ล้านดอลลาร์ของเซียร์ราลีโอนอาจเป็นจุดเริ่มต้นนี่เป็นเพราะ NY Times ฉบับวันที่ 26/3/2017 มีบทความชื่อ “คนงานเหมืองพบเพชร 706 กะรัตในเซียร์ราลีโอน ใครควรได้กำไร” ซึ่งอธิบายถึงการดำเนินการเกี่ยวกับเพชรในไลบีเรียด้วย บันทึกสาธารณะระบุว่าเซียร์ราลีโอนและไลบีเรียซึ่งเป็นประเทศเพื่อนบ้านทั้งสองมีเพชร แต่ไม่ได้รับส่วนแบ่งรายได้จากเพชรอย่างยุติธรรม

ในบทความเดียวกันของ NY Times นาย James Yaya Bary อธิบายว่าการจัดการทางเศรษฐกิจของเซียร์ราลีโอนในปัจจุบันได้สร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อนักลงทุนเอกชน (เช่น ชาวเลบานอน ชาวกินี ชาวแกมเบีย หรือชาวมาลีส่วนใหญ่) เพื่อสะสมรายได้จำนวนมหาศาลของอุตสาหกรรมเพชรที่ ค่าใช้จ่ายของรัฐบาลและคนงานเหมือง รัฐบาลเซียร์ราลีโอนให้ใบอนุญาตผู้ทำเหมืองเช่น Rev. Emmanuel Momo ผู้ค้นพบเพชร 706 กะรัตมูลค่า 50 ล้านดอลลาร์

ในแง่หนึ่ง คนงานเหมืองไม่เพียงยากจนและต้องการเงินเท่านั้น แต่ยังมีความรู้จำกัดเกี่ยวกับอุตสาหกรรมเพชรอีกด้วย ในทางกลับกัน ดีลเลอร์ซึ่งได้รับประสบการณ์มากมายในอุตสาหกรรมเพชรในแอฟริกาและที่อื่น ๆ จะรู้ถึงการทำงานภายในของรัฐบาลเซียร์ราลีโอน ดังนั้น พ่อค้าจึงจงใจแต่หลอกลวง สนับสนุนให้คนงานขุดเพชรออกจากประเทศ ซึ่งมีขอบเป็นรูพรุน

ด้วยการปลุกเพชรให้ออกนอกประเทศ

 ตัวแทนจำหน่ายไม่เพียงแต่หลบหนีจากหน่วยงานของรัฐเพื่อจ่ายภาษีให้น้อยที่สุดเท่านั้น แต่ยังหลีกเลี่ยงผู้ประเมินราคาเพชรอิสระอีกด้วย ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ดีลเลอร์สามารถจ่ายเงินให้กับคนงานเหมืองได้น้อยมาก เนื่องจากมูลค่าเพชรโดยประมาณของดีลเลอร์ (กล่าวคือ โดยปกติแล้วมูลค่าเพชรโดยประมาณจะต่ำกว่า) ส่วนใหญ่จะใช้ในการกำหนดส่วนแบ่งรายได้จากเพชรของคนงานเหมือง

ดังนั้นความมีชีวิตชีวาของเพชรนอกประเทศเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่เซียร์ราลีโอนได้รับ 3% ถึง 10% ของรายได้เพชรหรือไม่? แน่นอนคำตอบคือใช่. รายได้จากเพชรของบอตสวานาให้ประมาณ 50% ของงบประมาณแผ่นดินของประเทศ โดยหลักแล้วเป็นเพราะรัฐบาลบอตสวานาและนักลงทุนเอกชนร่วมกันกำหนดนโยบายเพชรและแบ่งรายได้อย่างสมเหตุสมผล อย่างไรก็ตาม ในเซียร์ราลีโอน นายทุนเอกชนเป็นผู้กำหนดวิธีการดำเนินงาน ประเภทของค่าใช้จ่าย อัตรากำไร กลยุทธ์การหลีกเลี่ยงภาษีและการหลีกเลี่ยงภาษี

จำไว้เสมอว่าพ่อค้าเพชรก็เหมือนกับเอกชนรายอื่นๆ ที่มักจะทำทุกวิถีทางเพื่อหาเงิน ตามคำกล่าวของ Miya Tokumitsu ในบทความของ NY Times ที่ชื่อว่า “ทำไมความยุติธรรมทางสังคมและทุนนิยมถึงไม่ผสมกัน” โทคุมิตสึกล่าวถึงผู้แสวงหาผลกำไรที่ไม่เอาเปรียบคนงาน ต้องการให้เกียรติคุณค่าทางศีลธรรม ปฏิบัติตามกฎระเบียบของรัฐบาล และหรือไม่โหดเหี้ยมกับคู่แข่งของเขา/เธอ หลอกตัวเอง

Credit : สล็อตเว็บตรง